صلح امام مجتبی علیه السلام یک وظیفه الهی:
قبل از هر دلیلی که ممکن است در مورد صلح امام حسن مجتبی اقامه شود، مهمترین و اولین دلیل همین وظیفه و تکلیف الهی بودن صلح برای امام حسن مجتبی است، یعنی اینکه از ناحیه خدا وظیفه امام حسن مجتبی در آن
بُرحه ی زمانی خاص صلح و مدارا بود، به طوریکه وظیفه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) قیام و جهاد بود این
امر مسئله ای است که انسان پیوسته باید در نظر داشته باشد، که امام معصوم مصلحت خود را بهتر از هرکس دیگری می داند و در راه انجام مأموریت الهی هدایت امت اسلامی، حتماً بهترین گزینه را انتخاب خواهد کرد.
با توجه به کلمات و فرمایشات خود امام حسن مجتبی این امر بهتر و بیشتر روش می گردد. در حدیثی وارد شده است که ابن سعید عقیصاتیمی می گوید، به امام حسن (علیه السلام) عرض کردم ای پسر پیامبر چرا با معاویه
صلح کردی در حالی که می دانستی که تو بر حقی نه او و معاویه گمراه و سر کشی بیش نیست.
امام پاسخ فرمود :
ای ابو سعید، آیا من بعد از پدرم حجت خدا بر آفریدگان و امام آنها نیستم؟ گفتم چرا فرمود : آیا من
همانی نیستم که رسول خدا درباره ی من و برادرم فرمود: حسن و حسین امام هستند چه نشسته و چه ایستاده؟ گفتم. چرا. فرمود: پس من امام هستم اگر ایستاده باشم و امام هستم اگر بنشینم. ای ابو سعید دلیل قیام من
با معاویه همان دلیل صلح پیامبر با قبیله ی ضمره و بنی اشجع و صلح با اهل مکه به هنگام بازگشت از
حدیبیه است. در حالی که آنان منکر تنزیل بودند و معاویه و اصحاب او منکر تأویل هستند. آیا نمی بینی
وقتی حضرت خضر آن کشتی را سوراخ کرد. و آن پسر را کشت و دیوار را تعمیر کرد. موسی به دلیل پوشیدگی حکمت
آنها نسبت به آن حضرت خشمگین شد. ولی وقتی حضرت خضر او را آگاه کرد رضایت داد. من نیز چنانم، شما بر من خشم گرفته اید، زیرا هم آگاه نیستید و هم راز آن را نمی دانید
چنانکه مشاهده می کنیم حضرت امام حسن (ع) در این حدیث شریف گر چه می توانستند به دلایل و معاذیر مختلفی تمسک جویند ولی به نکته ی مهمی تأکید می کنند و آن تذکر به مقام امام و امامت و جایگاه آن در اسلام
است. و سپس می فرمایند که علت صلح من با معاویه همان علت صلح رسول خدا با کفار مکه در صلح حدیبیه است همانطوری که آثار مبارک آن صلح سالهای بعد مشخص شد آثار صلح من نیز بعدها نمایان خواهد گشت و بالاترین
نکته ای که در حدیث شریف است تشبیه صلح خود و عمل خود به عمل خضر نبی (ع) است که همان گونه که در
ابتدا موسی (ع) از حکمت کارهای خضر سر در نیآورد، مردم نیز ممکن است به ظاهر از حکمت صلح ایشان سر در
نیاورند. و علل و آثار آن بعد ها نمایان گردد.
پینوشت: دشتی، محمد، فرهنگ سخنان امام مجتبی (ع)، ص95، محدث، قم، چ اول، 1382
منبع:
ytre.ir/tb3:
قبل از هر دلیلی که ممکن است در مورد صلح امام حسن مجتبی اقامه شود، مهمترین و اولین دلیل همین وظیفه و تکلیف الهی بودن صلح برای امام حسن مجتبی است، یعنی اینکه از ناحیه خدا وظیفه امام حسن مجتبی در آن
بُرحه ی زمانی خاص صلح و مدارا بود، به طوریکه وظیفه برادر بزرگوارش امام حسین (ع) قیام و جهاد بود این
امر مسئله ای است که انسان پیوسته باید در نظر داشته باشد، که امام معصوم مصلحت خود را بهتر از هرکس دیگری می داند و در راه انجام مأموریت الهی هدایت امت اسلامی، حتماً بهترین گزینه را انتخاب خواهد کرد.
با توجه به کلمات و فرمایشات خود امام حسن مجتبی این امر بهتر و بیشتر روش می گردد. در حدیثی وارد شده است که ابن سعید عقیصاتیمی می گوید، به امام حسن (علیه السلام) عرض کردم ای پسر پیامبر چرا با معاویه
صلح کردی در حالی که می دانستی که تو بر حقی نه او و معاویه گمراه و سر کشی بیش نیست.
امام پاسخ فرمود :
ای ابو سعید، آیا من بعد از پدرم حجت خدا بر آفریدگان و امام آنها نیستم؟ گفتم چرا فرمود : آیا من
همانی نیستم که رسول خدا درباره ی من و برادرم فرمود: حسن و حسین امام هستند چه نشسته و چه ایستاده؟ گفتم. چرا. فرمود: پس من امام هستم اگر ایستاده باشم و امام هستم اگر بنشینم. ای ابو سعید دلیل قیام من
با معاویه همان دلیل صلح پیامبر با قبیله ی ضمره و بنی اشجع و صلح با اهل مکه به هنگام بازگشت از
حدیبیه است. در حالی که آنان منکر تنزیل بودند و معاویه و اصحاب او منکر تأویل هستند. آیا نمی بینی
وقتی حضرت خضر آن کشتی را سوراخ کرد. و آن پسر را کشت و دیوار را تعمیر کرد. موسی به دلیل پوشیدگی حکمت
آنها نسبت به آن حضرت خشمگین شد. ولی وقتی حضرت خضر او را آگاه کرد رضایت داد. من نیز چنانم، شما بر من خشم گرفته اید، زیرا هم آگاه نیستید و هم راز آن را نمی دانید
چنانکه مشاهده می کنیم حضرت امام حسن (ع) در این حدیث شریف گر چه می توانستند به دلایل و معاذیر مختلفی تمسک جویند ولی به نکته ی مهمی تأکید می کنند و آن تذکر به مقام امام و امامت و جایگاه آن در اسلام
است. و سپس می فرمایند که علت صلح من با معاویه همان علت صلح رسول خدا با کفار مکه در صلح حدیبیه است همانطوری که آثار مبارک آن صلح سالهای بعد مشخص شد آثار صلح من نیز بعدها نمایان خواهد گشت و بالاترین
نکته ای که در حدیث شریف است تشبیه صلح خود و عمل خود به عمل خضر نبی (ع) است که همان گونه که در
ابتدا موسی (ع) از حکمت کارهای خضر سر در نیآورد، مردم نیز ممکن است به ظاهر از حکمت صلح ایشان سر در
نیاورند. و علل و آثار آن بعد ها نمایان گردد.
پینوشت: دشتی، محمد، فرهنگ سخنان امام مجتبی (ع)، ص95، محدث، قم، چ اول، 1382
منبع:
ytre.ir/tb3:
صلح امام مجتبی علیه السلام یک وظیفه الهی:
امام ,صلح ,حسن ,مجتبی ,وظیفه ,معاویه ,امام حسن ,حسن مجتبی ,با معاویه ,است که ,علیه السلام
درباره این سایت